.
.
.
من اینجا ریشه در خاکم
من اینجا ، عاشق این خاک از الودگی پاکم.
من اینجا تا نفس باقی است می مانم!
من از اینجا چه میخواهم، نمیدانم
امید ِ روشنایی گرچه در این تیرگی ها نیست،
من اینجا، باز در این دشت ِ خشک تشنه می رانم.
من اینجا روزی آخر از دل این خاک، با دست تهی گل بر می افشانم
من اینجا روزی آخر ، از ستیغ کوه، چون خورشید
سرود فتح میخوانم
و می دانم
تو روزی باز خواهی گشت.
فریدون مشیری
.
.
من اینجا ریشه در خاکم
من اینجا ، عاشق این خاک از الودگی پاکم.
من اینجا تا نفس باقی است می مانم!
من از اینجا چه میخواهم، نمیدانم
امید ِ روشنایی گرچه در این تیرگی ها نیست،
من اینجا، باز در این دشت ِ خشک تشنه می رانم.
من اینجا روزی آخر از دل این خاک، با دست تهی گل بر می افشانم
من اینجا روزی آخر ، از ستیغ کوه، چون خورشید
سرود فتح میخوانم
و می دانم
تو روزی باز خواهی گشت.
فریدون مشیری
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر